Het was ongeveer half februari toen de stichting Levend Vroomshoop werd benaderd door Richard Gritter uit Michigan (Amerika) met de vraag of we hen konden helpen in hun zoektocht naar de voetsporen van hun voorouders.

De overgrootouders van Richard (Gosen Gritter geb.1867 en Willemina Heuver geb.1869) trouwden in 1890 en kwamen aan het kanaal in Daarlerveen te wonen bij zijn schoonouders in. Dit kanaal, het huidige Overijsselse kanaal speelde een grote rol in hun bestaan. Overgrootvader Gosen werkte als jonge man in de turfwinning en werd later schipper op een turfboot. Als Gosen soms voor enkele dagen van huis was, liet hij bij thuiskomst zijn scheepstoeter luid schallen. Een teken dat zijn vrouw Willemina het eten op het vuur kon zetten.

Willemina had haar handen vol aan het verbouwen van groenten en aardappelen. Daarnaast hadden ze een grote bloementuin en het huis was altijd netjes op orde. Ze kregen een grote kinderschaar. Op enig moment werd het huis echt te klein en verhuisden ze naar een woning in het dorp. Maar liefst elf spruiten zagen in Daarlerveen het levenslicht. De kinderen gingen in Vroomshoop naar school en ook kerkten ze daar. Gosen Gritter was graag dominee geworden maar door de economische omstandigheden in die tijd werd dit onmogelijk voor hem. Wel gaf hij les als zondagschoolleraar.

In 1911 emigreerde de broer van Gosen genaamd Geert naar Amerika. Enthousiaste brieven kwamen naar Nederland vanuit “het land van melk en honing”. Het leek alsof het geld daar aan de bomen groeide. En aangestoken door de enthousiaste verhalen van Geert wilde wederom een telg de oversteek naar Amerika maken. Echter… hij had een erg verdrietige moeder om rekening mee te houden.

Het ging in die tijd steeds slechter in de turfindustrie, er dreigde een naderende oorlog en de brieven van Geert waren erg verleidelijk.

De situatie kreeg een drastische wending toen de turfboot van Gosen zonk terwijl hij een lading turf vervoerde naar Zwolle. De bestaanszekerheid van de familie Gritter was plotseling zeer onzeker geworden. Toen besloot Willemina met pijn in haar hart Nederland te verlaten met haar hele gezin en alles achter te laten. Zoals ze zelf zei: als één van ons naar Amerika gaat, gaan we allemaal… Anders zijn we geen familie meer. En zo kon het gebeuren dat in 1912 de hele familie de oversteek maakte naar Amerika.

En nu 113 jaar later werd door de nazaten van Gosen en Willemina het verzoek bij stichting Levend Vroomshoop neergelegd om deze Amerikaanse “jonge leu de geur van hun oale groond te loat`n vuul`n.” En dat hebben we met ongelooflijk veel plezier gedaan. Na weken van speuren en onderzoeken en overleggen konden wij ze mededelen dat we een fijn programma voor hen in elkaar hadden gedraaid.

Op 8 april j.l. ontvingen we Richard Gritter met zijn vrouw, hun zoon en hun twee dochters met hun partners in kerkelijk gebouw “Het Irene” te Vroomshoop. Daar zijn nog twee kerkramen te zien van de oude Gereformeerde Kerk uit de tijd dat Gosen daar kerkte. Vervolgens ging het in drie auto’s naar de plek waar de oude Gereformeerde Kerk heeft gestaan.  Daar waar alle elf kinderen werden gedoopt. En door naar de plek waar school C stond en de kinderen naar toegingen. Onze route vervolgde zich daarna naar “De Oorsprong”, de plek waar Vroomshoop is ontstaan.

Van daaruit naar hun dorp Daarlerveen. Bij aankomst voelde je de emotie van de familie. De straat waarop vele Gritter-voetstappen afgedekt waren met harde klinkers en station Daarlerveen van waaruit men vertrok naar Amerika. Het ontroerde hen zichtbaar. Nog steeds wonen hier veel nazaten van de familie Gritter. Uit naam van één van hen mochten zij zelfs een oude foto ontvangen met de overgrootvader en overgrootmoeder erop geportretteerd. Daarna werd er nog even kort stilgestaan bij de huizen waar Gosen en Willemina destijds woonden om vervolgens de route voort te zetten richting het Veenmuseum. Daar volgde een rondrit per veentreintje en een bezichtiging van diverse huisjes in het Veenmuseum.

Afsluitend werd er bij één van de bestuursleden thuis nog na geborreld en gesproken. Tijdens deze gesprekken hebben we hen kunnen verrassen met enkele cadeaus als blijvende herinnering aan hun bezoek hier.

De familie Gritter gaf aan erg onder de indruk te zijn van de gastvrijheid en alle warmte die ze hier hebben ondervonden. De reis was voor hen een reis om nooit te vergeten en een warme herinnering voor het leven. En dan blijf je ook als stichting met een enorm fijn tevreden gevoel achter. Je hier voor inzetten is zo de moeite waard, als je mensen zo in hun hart weet te raken.

Dit hebben we als bestuur van Stichting Levend Vroomshoop natuurlijk niet alleen gedaan. Daarom namens ons een speciale dank aan: de PKN-kerk “Irene”, de Christelijk Gereformeerde Kerk Vroomshoop, de Oudheidkundige Vereniging Den Ham-Vroomshoop, Robert Einhaus , het Veenmuseum voor de zeer gastvrije ontvangst. Tenslotte dank aan de nazaten van Gosen en Willemina te Daarlerveen.